Αρεόπολη

Η Αρεόπολη είναι διάσπαρτη από τα κειμήλια που άφησε ο χρόνος σε κάθε σοκάκι που ξεδιπλώνεται στη σκιά τρούλων και πύργων. Στην κεντρική πλατεία στέκει μαρμαρωμένος ο πρωτεργάτης της Επανάστασης του 1821 στη Μάνη, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Ο μύθος θέλει την ιστορική οικογένεια να κατάγεται από μια νεράιδα. Η ιστορία τη θέλει να έχει δώσει, για την πατρίδα, 69 νεκρούς στα πεδία των μαχών. Να λοιπόν γιατί η κεντρική πλατεία ονομάζεται Πλατεία Αθανάτων.  Εδώ που τώρα βαδίζουμε, οι Μανιάτες ύψωσαν πρώτοι τη λευκή τους σημαία κηρύσσοντας την Επανάσταση. Ριζωμένες στον τόπο παραμένουν οι εκκλησιές που στέγασαν την ευλογία των αρμάτων πριν ορκιστούν «Νίκη ή θάνατος», όπως ο μητροπολιτικός ναός των Ταξιαρχών, που βρίσκεται  στην πλατεία 17ης Μαρτίου 1821. Θα σας εντυπωσιάσει, μεταξύ άλλων, το πενταώροφο καμπαναριό και η ιδιόμορφη ζωφόρος με ανάγλυφες παραστάσεις των 12 ζωδίων στην αψίδα του ιερού εξωτερικά.
Οι διάσπαρτοι ναοί που χρονολογούνται από τον 17ο έως 19ο αιώνα είναι ένας από τους λόγους που ο παραδοσιακός οικισμός έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος (1998)- και ταυτόχρονα ικανός λόγος να επισκεφθεί κανείς την Αρεόπολη, προκειμένου να θαυμάσει τις ιδιαίτερες τοιχογραφίες και τον εσωτερικό τους διάκοσμο. Στον κεντρικό πεζόδρομο Καπετάν Ματαπά, η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και της Παναγίας διαθέτει τοιχογραφίες του 1869, ενώ κοντά στον παραδοσιακό μανιάτικο Πύργο Πικουλάκη, όπου στεγάζεται το Βυζαντινό Μουσείο Μάνης, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη των Μαυρομιχαλαίων, με τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, και πιο κάτω στα ΝΔ του οικισμού η εκκλησία Παναγία Γεωργιάνικη, που ανήκε στην οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων (από το παλιό τους οικογενειακό όνομα Γεωργιάνοι). Στρέφοντας το βλέμμα προς τον Προφήτη Ηλία, την κορυφή με το ομώνυμο εκκλησάκι απολαμβάνετε «στο πιάτο» την Αερόπολη. Η δεύτερη επίσκεψή σας θα γίνει στους Σπήλιους, στο δυτικό άκρο της Αρεόπολης που επιφυλάσσει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα, με θέα προς τον όρμο Δυρού.

Μια ανάσα από αυτό το απτό παρελθόν, ζει η Αρεόπολη του παρόντος. Τα γραφικά της σοκάκια ξεχειλίζουν ζωή, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες, όταν οι ηλιοκαμένοι και χορτασμένοι βουτιές στις κοντινές παραλίες (στο Λιμένι, το Καραβοστάσι, το Οίτυλο και τον όρμο Δυρού) παραθεριστές επιστρέφουν για να γευτούν τα τοπικά πιάτα ή να απολαύσουν ένα δροσερό ποτήρι κρασί. Οι γεύσεις των προϊόντων εδώ είναι το ίδιο έντονες με τη γη που τις γεννά: από το μανιάτικο σύγκλινο (ιδανική προσθήκη στον καγιανά) και τα υπόλοιπα παστά κρέατα - όλα αρωματισμένα με πορτοκάλι χάρη στον γαλαντόμο λακωνικό κάμπο- μέχρι τις «τραβηχτές» πίτες, το χωριάτικο ψωμί και τα παξιμάδια από τον τοπικό ξυλόφουρνο, τα ντόπια ζυμαρικά με τη μυζήθρα, τα λαλάγγια, τα τυριά από τον Ταΰγετο, τους λουκουμάδες με μέλι που συνοδεύουν τον απογευματινό καφέ,  και το ολόφρεσκο ψάρι που αφθονεί στους παραθαλάσσιους οικισμούς. Όλα προκύπτουν αβίαστα, σε συνέχεια του τόπου τους. Το ίδιο αβίαστα θα βρει κανείς και το ιδανικό «κλείσιμο» της ημέρας του, αφού η νυχτερινή Αρεόπολη δε στερείται επιλογών σε wine και cocktail bars που αφθονούν, τόσο στα στενάκια της, όσο και σε αρκετά από τα ξενοδοχεία της περιοχής.