ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Στον ελληνικό χώρο αναφύεται από τους προϊστορικούς χρόνους, ενώ ακμάζει εκρηκτικά κατά τους κλασικούς. Τα σχήματα, τα χρώματα, οι παραστάσεις των αρχαίων αγγείων (πίθος, αμφορέας, κρατήρας, οινοχόη, λήκυθος…) καθρεφτίζουν έναν ολόκληρο κόσμο, την καθημερινότητα και τις συνήθειες της κοινωνίας που τα δημιούργησε.
Τα κατάλοιπά τους – η πολυπληθέστερη κατηγορία ευρημάτων σε κάθε ανασκαφή- μαρτυρούν την εξέλιξη του πολιτισμού, συμβάλλοντας παράλληλα στην χρονογράφηση της ιστορίας.
Η νεότερη παραδοσιακή κεραμική, διαμόρφωσε τα δικά της μορφολογικά και τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της εποχής: πιθάρια και κιούπια για την αποθήκευση της σοδιάς∙ στάμνες και φλασκιά για τα υγρά προϊόντα∙ τσικάλια και πιατέλες για επιτραπέζια χρήση… Οι φόρμες είναι απλές, ενώ η διακόσμηση – αποκλειστικότητα των γυναικών των μαστόρων – χαρακτηρίζεται από λεπτότητα και ευαισθησία. Πλουμίδια όπως ταινίες∙ σπείρες∙ πινελιές, αλλά και άνθη∙ φύλλα∙ ψάρια∙ πουλιά∙ καράβια… στολίζουν τον «ταπεινό» πηλό αναδεικνύοντάς τον σε δημιούργημα λαϊκής τέχνης.
Κύτταρα κεραμικής παραγωγής στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά. Τόσο στην ενδοχώρα ( σε περιοχές της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου, της Θράκης και της Αττικής ) αλλά κυρίως στα νησιά (Θάσος, Λέσβος, Σάμος, Κρήτη, Σκύρος, Αίγινα, Ρόδος, Σίφνος) η νεότερη ελληνική κεραμική - από το 1700 και μέχρι το 1950 - γνώρισε ημέρες δόξας λαμπρές!
Σήμερα, οι τεχνίτες του πηλού, ακολουθώντας τα βήματα της κληροδοτημένης γνώσης, συνεχίζουν να πλάθουν με αγάπη και μεράκι κεραμικά αντικείμενα μοναδικής τέχνης και ομορφιάς.
Σήμερα, οι τεχνίτες του πηλού, ακολουθώντας τα βήματα της κληροδοτημένης γνώσης, συνεχίζουν να πλάθουν με αγάπη και μεράκι κεραμικά αντικείμενα μοναδικής τέχνης και ομορφιάς.
Αριστουργήματα κεραμικής
Η κεραμική τέχνη σηματοδοτεί με τα έργα της εποχές και χιλιετίες.
Στον ελληνικό χώρο αναφύεται από τους προϊστορικούς χρόνους, ενώ ακμάζει εκρηκτικά κατά τους κλασικούς. Τα σχήματα, τα χρώματα, οι παραστάσεις των αρχαίων αγγείων (πίθος, αμφορέας, κρατήρας, οινοχόη, λήκυθος…) καθρεφτίζουν έναν ολόκληρο κόσμο, την καθημερινότητα και τις συνήθειες της κοινωνίας που τα δημιούργησε.Τα κατάλοιπά τους – η πολυπληθέστερη κατηγορία ευρημάτων σε κάθε ανασκαφή- μαρτυρούν την εξέλιξη του πολιτισμού, συμβάλλοντας παράλληλα στην χρονογράφηση της ιστορίας.
Η νεότερη παραδοσιακή κεραμική, διαμόρφωσε τα δικά της μορφολογικά και τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της εποχής: πιθάρια και κιούπια για την αποθήκευση της σοδιάς∙ στάμνες και φλασκιά για τα υγρά προϊόντα∙ τσικάλια και πιατέλες για επιτραπέζια χρήση… Οι φόρμες είναι απλές, ενώ η διακόσμηση – αποκλειστικότητα των γυναικών των μαστόρων – χαρακτηρίζεται από λεπτότητα και ευαισθησία. Πλουμίδια όπως ταινίες∙ σπείρες∙ πινελιές, αλλά και άνθη∙ φύλλα∙ ψάρια∙ πουλιά∙ καράβια… στολίζουν τον «ταπεινό» πηλό αναδεικνύοντάς τον σε δημιούργημα λαϊκής τέχνης.
Κύτταρα κεραμικής παραγωγής στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά. Τόσο στην ενδοχώρα ( σε περιοχές της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου, της Θράκης και της Αττικής ) αλλά κυρίως στα νησιά (Θάσος, Λέσβος, Σάμος, Κρήτη, Σκύρος, Αίγινα, Ρόδος, Σίφνος) η νεότερη ελληνική κεραμική - από το 1700 και μέχρι το 1950 - γνώρισε ημέρες δόξας λαμπρές!
Σήμερα, οι τεχνίτες του πηλού, ακολουθώντας τα βήματα της κληροδοτημένης γνώσης, συνεχίζουν να πλάθουν με αγάπη και μεράκι κεραμικά αντικείμενα μοναδικής τέχνης και ομορφιάς.
Σήμερα, οι τεχνίτες του πηλού, ακολουθώντας τα βήματα της κληροδοτημένης γνώσης, συνεχίζουν να πλάθουν με αγάπη και μεράκι κεραμικά αντικείμενα μοναδικής τέχνης και ομορφιάς.
