Ζάκυνθος, το φιόρο του Λεβάντε!

Η Ζάκυνθος είναι ένα καταπράσινο νησί προικισμένο με εύφορες κοιλάδες και εύκρατο κλίμα (406 τ.χλμ.• 123 χλμ. ακτογραμμής). Η διαφορετικότητα του τοπίου αποτυπώνεται σε μια ποικιλία ακτών: αμμώδεις παραλίες σε απομονωμένα σπήλαια με βαθυγάλαζα νερά στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού• και ακόμη, απόκρημνες ακτές και ένας εντυπωσιακός υποθαλάσσιος κόσμος στα δυτικά της Ζακύνθου. Οι Βενετοί, που κατείχαν το νησί από το 1484 ως το 1797, ονόμασαν τη Ζάκυνθο «Φιόρο του Λεβάντε» (άνθος της Ανατολής), μιας και υπάρχουν 7.000 είδη λουλουδιών. Το τρίτο σε μέγεθος μεγαλύτερο νησί του Ιονίου, μετά την Κέρκυρα και την Κεφαλλονιά, είναι διεθνώς γνωστό ως «Τζάντε». Ο ήρωας Ζάκυνθος, γιος του βασιλιά της Φρυγίας Δαρδάνου, ήταν ο πρώτος κάτοικος του νησιού και ο οικιστής της αρχαίας ακρόπολης. Το ενετικό κάστρο χτίστηκε ακριβώς πάνω στα ερείπια της ακρόπολης του νησιού. Η βενετσιάνικη αρχιτεκτονική επιρροή είναι εμφανής στη Ζάκυνθο παρά τη ζημιά που υπέστη κατά καιρούς το νησί από την έντονη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή. Μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1953 και την πυρκαγιά που ακολούθησε, ένας σημαντικός αριθμός από ιστορικά μνημεία και ναούς αφανίστηκε ολοκληρωτικά, με συνέπεια να χαθούν για πάντα οι πολιτιστικοί θησαυροί που βρίσκονταν στα κτήρια αυτά. Η πόλη ξαναχτίστηκε με βάση αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές και με σεβασμό στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της πόλης. Η Ζάκυνθος είναι διεθνώς συνυφασμένη με τη θαλάσσια χελώνα caretta caretta, καθώς αποτελεί το σημαντικότερο βιότοπο ωοτοκίας της στη Μεσόγειο. Στη προσπάθειά του για επιβίωση, το πανέμορφο αυτό είδος προς εξαφάνιση, βρίσκει καταφύγιο στον κόλπο του Λαγανά όπου μεταναστεύει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα από διάφορα μέρη της Μεσογείου. Πολύτιμος σύμμαχός της, το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, που ιδρύθηκε το 1999 με σκοπό τη διαφύλαξη και την προστασία της οικολογικής κληρονομιάς και της φυσικής ισορροπίας τόσο της θαλάσσιας όσο και της παράκτιας έκτασης, κατά μήκος της νότιας ακτής του νησιού. Εκτεινόμενο από το ακρωτήρι Μαραθία μέχρι την παραλία του Γέρακα, καλύπτει τη θαλάσσια και τη χερσαία περιοχή του κόλπου του Λαγανά – όπου βρίσκονται και οι σημαντικότερες παραλίες ωοτοκίας –, καθώς και μια ζώνη γης που περιλαμβάνει τον υδροβιότοπο της λίμνης Κερίου, τα νησιά Στροφάδες και τις νησίδες Μαραθονήσι, Πεζούλο και Άγιος Σώστης, που μαζί με τις βορειότερες παραλίες (Γέρακας, Δάφνη, Καλαμάκι, Σεκάνια) αποτελούν τόπους ιδιαίτερης οικολογικής σημασίας. Μία από τις διασημότερες παραλίες του νησιού, που αγγίζει τα όρια του μυθιστορήματος αφού το φοβερό βραχώδες τοπίο του Ιονίου σε συνδυασμό με το μισοθαμμένο στην άμμο ναυάγιο μοιάζουν σαν σκηνικό βγαλμένο από παλιά νουβέλα είναι το Ναυάγιο. Φωτογραφήστε ιδανικά την παραλία μεσημέρι και από ψηλά, προτού το πλοίο «βυθιστεί» ξανά στη σκιά του βράχου, τη στιγμή που το δυνατό ηλιακό φως τονίζει τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά... Φωτογραφίες: Alistair Ford