ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Το ούζο είναι το κατεξοχήν ποτό της Ελλάδας και κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Πλέον παράδοση στην παραγωγή αυτού έχουν η Χίος, η Βόρεια Ελλάδα και βέβαια η Λέσβος.
Η παραγωγή του είναι μια διαδικασία πολύπλοκη, λεπτομερής και επίμονη. Η κάθε συνταγή συχνά πηγαίνει από γενιά σε γενιά ως επτασφράγιστο οικογενειακό μυστικό. Το ούζο αρωματίζεται με μια ποικιλία βοτάνων της ελληνικής γης όπως κορίανδρο, μάραθο, αστεροειδή γλυκάνισο, νυχάκι, ρίζα αγγελικής, και με τον απλό γλυκάνισο να έχει την εξέχουσα θέση.
Οι ζυμώσεις γίνονται σε παραδοσιακούς χειροποίητους χάλκινους άμβυκες (καζάνια) όπου η αλκοόλη, οι σπόροι και οι αρωματικές πρώτες ύλες παραμένουν για ώρες. Το μείγμα αποστάζεται και από αυτή την πρώτη απόσταξη, ξεχωρίζεται και επιλέγεται η «καρδιά», το πιο γευστικό μέρος του αποστάγματος. Αυτό περνάει από δεύτερη και τρίτη απόσταξη κατά τις οποίες ελέγχεται και δοκιμάζεται συνεχώς. Το τελικό απόσταγμα αποθηκεύεται για να καταλαγιάσει, να δέσουν τα υλικά και τα αρώματα και να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Πριν το απόσταγμα εμφιαλωθεί, αραιώνεται με νερό ώστε να αποκτήσει τον επιθυμητό αλκοολικό τίτλο, ο οποίος σύμφωνα με τη νομοθεσία πρέπει να είναι μεγαλύτερος του 37,5 % vol.
Σε αντίθεση με το τσίπουρο, το ούζο είναι συνήθως μόνο σε μικρό ποσοστό προϊόν απόσταξης σταφυλιών, τουλάχιστον όμως 20%, σύμφωνα πάλι με τη νομοθεσία. Ωστόσο, παράγονται και ούζα κατόπιν απόσταξης μεγαλύτερων ποσοστών. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 300 παραγωγοί ούζου.
Το ούζο πίνεται σκέτο ή νερωμένο και με πάγο. Σε ψηλό και σωληνώδες ποτήρι για να μπορούμε να προσθέτουμε όσο νερό επιθυμούμε. Είναι επίσης βάση για καλοκαιρινά κοκτέιλ, σε συνδυασμό με χυμούς φρούτων, λαχανικών και λικέρ. Κάποιοι μερακλήδες πίνουν ούζο εναλλάξ με ελληνικό καφέ, άλλοι πάλι προσθέτουν λίγες σταγόνες στον καφέ τους.
Το ούζο δεν πάει ξεροσφύρι. Ανοίγει την όρεξη και θέλει μεζέ. Συνδυάζεται ιδανικά με ψαρικά και αλίπαστα, και με αλλαντικά. Θα δείτε πως το ούζο αναδεικνύει τις γεύσεις. Και βέβαια το ούζο θέλει παρέα. Και οδηγεί αμέσως στην ευθυμία, οι γλώσσες λύνονται και οι κουβέντες και τα αστεία δεν έχουν σταματημό. Και ιδανικό μέρος να το γευτεί κανείς; Κάπου δίπλα στη θάλασσα. Το ούζο είναι ταυτισμένο με το ελληνικό καλοκαίρι και τη θάλασσα!
Στην υγειά μας!
Ούζο
Γεύση Ελλάδας
Γλυκόπιοτο, αλλά δυνατό. Με έντονη τη γεύση του γλυκάνισου και τη γεύση της Ελλάδας. Είναι διάφανο, μα με το νερό θολώνει, αποκτά ένα γαλακτώδες χρώμα και επιτρέπει να αναδυθούν αρώματα, να φανεί ένας άλλος χαρακτήρας. Σε φέρνει αμέσως σε κέφι, αλλά αν το παρακάνεις, πριν καλά καλά το καταλάβεις, μπορεί να σε βαρέσει κατακούτελα. Ποτό της παρέας, της εξωστρέφειας και της εξομολόγησης. Και τι καλά όταν συνοδεύεται από λαχταριστά μεζεδάκια.Το ούζο είναι το κατεξοχήν ποτό της Ελλάδας και κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Πλέον παράδοση στην παραγωγή αυτού έχουν η Χίος, η Βόρεια Ελλάδα και βέβαια η Λέσβος.
Η παραγωγή του είναι μια διαδικασία πολύπλοκη, λεπτομερής και επίμονη. Η κάθε συνταγή συχνά πηγαίνει από γενιά σε γενιά ως επτασφράγιστο οικογενειακό μυστικό. Το ούζο αρωματίζεται με μια ποικιλία βοτάνων της ελληνικής γης όπως κορίανδρο, μάραθο, αστεροειδή γλυκάνισο, νυχάκι, ρίζα αγγελικής, και με τον απλό γλυκάνισο να έχει την εξέχουσα θέση.
Οι ζυμώσεις γίνονται σε παραδοσιακούς χειροποίητους χάλκινους άμβυκες (καζάνια) όπου η αλκοόλη, οι σπόροι και οι αρωματικές πρώτες ύλες παραμένουν για ώρες. Το μείγμα αποστάζεται και από αυτή την πρώτη απόσταξη, ξεχωρίζεται και επιλέγεται η «καρδιά», το πιο γευστικό μέρος του αποστάγματος. Αυτό περνάει από δεύτερη και τρίτη απόσταξη κατά τις οποίες ελέγχεται και δοκιμάζεται συνεχώς. Το τελικό απόσταγμα αποθηκεύεται για να καταλαγιάσει, να δέσουν τα υλικά και τα αρώματα και να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Πριν το απόσταγμα εμφιαλωθεί, αραιώνεται με νερό ώστε να αποκτήσει τον επιθυμητό αλκοολικό τίτλο, ο οποίος σύμφωνα με τη νομοθεσία πρέπει να είναι μεγαλύτερος του 37,5 % vol.
Σε αντίθεση με το τσίπουρο, το ούζο είναι συνήθως μόνο σε μικρό ποσοστό προϊόν απόσταξης σταφυλιών, τουλάχιστον όμως 20%, σύμφωνα πάλι με τη νομοθεσία. Ωστόσο, παράγονται και ούζα κατόπιν απόσταξης μεγαλύτερων ποσοστών. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 300 παραγωγοί ούζου.
Το ούζο πίνεται σκέτο ή νερωμένο και με πάγο. Σε ψηλό και σωληνώδες ποτήρι για να μπορούμε να προσθέτουμε όσο νερό επιθυμούμε. Είναι επίσης βάση για καλοκαιρινά κοκτέιλ, σε συνδυασμό με χυμούς φρούτων, λαχανικών και λικέρ. Κάποιοι μερακλήδες πίνουν ούζο εναλλάξ με ελληνικό καφέ, άλλοι πάλι προσθέτουν λίγες σταγόνες στον καφέ τους.
Το ούζο δεν πάει ξεροσφύρι. Ανοίγει την όρεξη και θέλει μεζέ. Συνδυάζεται ιδανικά με ψαρικά και αλίπαστα, και με αλλαντικά. Θα δείτε πως το ούζο αναδεικνύει τις γεύσεις. Και βέβαια το ούζο θέλει παρέα. Και οδηγεί αμέσως στην ευθυμία, οι γλώσσες λύνονται και οι κουβέντες και τα αστεία δεν έχουν σταματημό. Και ιδανικό μέρος να το γευτεί κανείς; Κάπου δίπλα στη θάλασσα. Το ούζο είναι ταυτισμένο με το ελληνικό καλοκαίρι και τη θάλασσα!
Στην υγειά μας!
