Φύση
ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Σχεδόν σε κάθε γωνιά της Έδεσσας θα διασχίσετε κανάλια πάνω από μικρά γεφυράκια. Σχεδόν παντού θα σας συντροφεύει ο ήχος των νερών σαν μόνιμη μελωδική υπόκρουση. Άλλοτε ήρεμος και κελαριστός, άλλοτε ορμητικός και ασυγκράτητος. Φυσικός δημιουργός ο ποταμός Εδεσσαίος, του οποίου τα νερά διασχίζουν την πόλη προτού χυθούν ορμητικά στους καταρράκτες.
Έως τα τέλη του 14ου αιώνα, ο κύριος όγκος νερού συγκεντρωνόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά, εξαιτίας κάποιου γεωλογικού φαινομένου, διέρχονταν από την πόλη και ξεχύνονταν θεαματικά από το βράχο της, με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να εξαφανιστεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν. Πολλοί περιηγητές του 17ου και 18ου αιώνα αποτυπώνουν την εικόνα της πόλης ως ένα βράχο απ’ όπου έπεφταν πολλοί καταρράκτες.
Για πολλές δεκαετίες η πρόσβαση στο σημείο, όπου σήμερα οι φωτογραφικές μηχανές «παίρνουν φωτιά», ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Λίγο η απότομη εδαφική κλίση, λίγο η οργιώδης βλάστηση, καθιστούσαν το υπέροχο θέαμα σχεδόν απαγορευτικό. Η ανάδειξη της περιοχής ξεκίνησε το 1942, από τους Γερμανούς, όπου με την εργασία των ντόπιων κατασκευάστηκαν λιμνούλες και παρτέρια. Η ανάπλαση ολοκληρώθηκε από το Δήμο τη δεκαετία του ’60.
Οι φημισμένοι καταρράκτες της Έδεσσας
Ενα πάρκο καταρρακτών
Οι καταρράκτες θεωρούνται από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα της φύσης. Ο τόπος όπου μπορείτε να θαυμάσετε το μεγαλείο τους στην Ελλάδα είναι αναμφισβήτητα η πόλη της Έδεσσας. Η πρωτεύουσα της Πέλλας - από τα ωραιότερα οικιστικά σύνολα της Μακεδονίας - έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με τους καταρράκτες, το κορυφαίο αξιοθέατο της πόλης.Σχεδόν σε κάθε γωνιά της Έδεσσας θα διασχίσετε κανάλια πάνω από μικρά γεφυράκια. Σχεδόν παντού θα σας συντροφεύει ο ήχος των νερών σαν μόνιμη μελωδική υπόκρουση. Άλλοτε ήρεμος και κελαριστός, άλλοτε ορμητικός και ασυγκράτητος. Φυσικός δημιουργός ο ποταμός Εδεσσαίος, του οποίου τα νερά διασχίζουν την πόλη προτού χυθούν ορμητικά στους καταρράκτες.
Έως τα τέλη του 14ου αιώνα, ο κύριος όγκος νερού συγκεντρωνόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά, εξαιτίας κάποιου γεωλογικού φαινομένου, διέρχονταν από την πόλη και ξεχύνονταν θεαματικά από το βράχο της, με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να εξαφανιστεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν. Πολλοί περιηγητές του 17ου και 18ου αιώνα αποτυπώνουν την εικόνα της πόλης ως ένα βράχο απ’ όπου έπεφταν πολλοί καταρράκτες.
Για πολλές δεκαετίες η πρόσβαση στο σημείο, όπου σήμερα οι φωτογραφικές μηχανές «παίρνουν φωτιά», ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Λίγο η απότομη εδαφική κλίση, λίγο η οργιώδης βλάστηση, καθιστούσαν το υπέροχο θέαμα σχεδόν απαγορευτικό. Η ανάδειξη της περιοχής ξεκίνησε το 1942, από τους Γερμανούς, όπου με την εργασία των ντόπιων κατασκευάστηκαν λιμνούλες και παρτέρια. Η ανάπλαση ολοκληρώθηκε από το Δήμο τη δεκαετία του ’60.