ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Στη δυτική πτέρυγα ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεγάλη αίθουσα. Πρόκειται για υπόστυλη αίθουσα με ορθομαρμαρώσεις και τριπλό πυλώνα προς την κεντρική αυλή, με λατρευτική ίσως χρήση. Στην ίδια πτέρυγα υπάρχουν και άλλα δωμάτια που σχετίζονται με τη λατρεία. Η κεντρική αυλή διατηρεί την πλακόστρωσή της που χρονολογείται στην Παλαιοανακτορική περίοδο (1900-1700 π.Χ.). Από την ανατολική πτέρυγα διατηρείται μικρό μόνο τμήμα που περιλαμβάνει αίθουσα με φωταγωγούς και δεξαμενές καθαρμών.
Στη βόρεια πτέρυγα βρίσκονται τα «βασιλικά διαμερίσματα». Την ιερότητα και επισημότητα των διαμερισμάτων αυτών υπογραμμίζουν ο εξωτερικός προς την κεντρική αυλή τοίχος που είναι σπαστός με προεξοχές και εσοχές σε συμμετρική διάταξη ως προς την πλαισιωμένη με ημικίονες κεντρική είσοδο, καθώς και ο βαθμιδωτός βωμός που βρίσκεται στη γωνία ανάμεσα στη βόρεια και στη δυτική πτέρυγα. Μακρύς διάδρομος και εσωτερικές αυλές δίνουν πρόσβαση σε συγκρότημα δωματίων και σε μια μεγαλύτερη αυλή με κεραμικό καμίνι στο κέντρο.
Υπόστυλη «αίθουσα συμποσίων» ίσως υπήρχε σε όροφο με θέα προς την κεντρική αυλή. Το υπόλοιπο της πτέρυγας καταλαμβάνουν τα επίσημα διαμερίσματα. Διακρίνονται δύο αίθουσες με πολυτελή κατασκευή (αλαβάστρινες επενδύσεις τοίχων, πλάκες δαπέδου, τοιχογραφικό διάκοσμο), που πλαισιώνονται από φωταγωγούς, εξώστες και μια μεγάλη περίστυλη αυλή. Εκτός από το ανάκτορο, συγκροτήματα κατοικιών και ένας ναός της αρχαϊκής περιόδου, ίσως της Ρέας, έχουν ανασκαφεί προς Β.Α. και Ν.Δ. του χώρου.
Ευρήματα από το ανάκτορο εκτίθενται στο Μουσείο Ηρακλείου, όπως ο ξακουστός δίσκος της Φαιστού, η μεγάλη συλλογή καμαραϊκών αγγείων με ποικιλία πολύχρωμων διακοσμήσεων και πολλά άλλα.
Αρχαιολογικός χώρος της Φαιστού
Τα ερείπια της πόλης της Φαιστού βρίσκονται σε έναν λόφο δυτικά από τις Μοίρες στο δρόμο για το Τυμπάκι. Το παλαιότερο ανάκτορο της Φαιστού (1900 – 1700 π.Χ.) χτίστηκε πάνω σε επιχώσεις της Nεολιθικής και της Πρωτομινωικής περιόδου (3000 – 2000 π.Χ.). Το παλαιό αυτό ανάκτορο, στο οποίο αναγνωρίζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της μινωικής αρχιτεκτονικής (πλακόστρωτες αυλές, πολύθυρα, φροντισμένες προσόψεις, φωταγωγοί κ.ά.), έχει καταστραφεί και επισκευαστεί δύο φορές. Yστερα από μια νέα καταστροφή γύρω στο 1700 π.Χ. τα ερείπιά του ισοπεδώθηκαν και πάνω τους χτίστηκε το νεότερο ανάκτορο, που η ζωή του διαρκεί περίπου έως το 1.450 π.Χ.Στη δυτική πτέρυγα ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεγάλη αίθουσα. Πρόκειται για υπόστυλη αίθουσα με ορθομαρμαρώσεις και τριπλό πυλώνα προς την κεντρική αυλή, με λατρευτική ίσως χρήση. Στην ίδια πτέρυγα υπάρχουν και άλλα δωμάτια που σχετίζονται με τη λατρεία. Η κεντρική αυλή διατηρεί την πλακόστρωσή της που χρονολογείται στην Παλαιοανακτορική περίοδο (1900-1700 π.Χ.). Από την ανατολική πτέρυγα διατηρείται μικρό μόνο τμήμα που περιλαμβάνει αίθουσα με φωταγωγούς και δεξαμενές καθαρμών.
Στη βόρεια πτέρυγα βρίσκονται τα «βασιλικά διαμερίσματα». Την ιερότητα και επισημότητα των διαμερισμάτων αυτών υπογραμμίζουν ο εξωτερικός προς την κεντρική αυλή τοίχος που είναι σπαστός με προεξοχές και εσοχές σε συμμετρική διάταξη ως προς την πλαισιωμένη με ημικίονες κεντρική είσοδο, καθώς και ο βαθμιδωτός βωμός που βρίσκεται στη γωνία ανάμεσα στη βόρεια και στη δυτική πτέρυγα. Μακρύς διάδρομος και εσωτερικές αυλές δίνουν πρόσβαση σε συγκρότημα δωματίων και σε μια μεγαλύτερη αυλή με κεραμικό καμίνι στο κέντρο.
Υπόστυλη «αίθουσα συμποσίων» ίσως υπήρχε σε όροφο με θέα προς την κεντρική αυλή. Το υπόλοιπο της πτέρυγας καταλαμβάνουν τα επίσημα διαμερίσματα. Διακρίνονται δύο αίθουσες με πολυτελή κατασκευή (αλαβάστρινες επενδύσεις τοίχων, πλάκες δαπέδου, τοιχογραφικό διάκοσμο), που πλαισιώνονται από φωταγωγούς, εξώστες και μια μεγάλη περίστυλη αυλή. Εκτός από το ανάκτορο, συγκροτήματα κατοικιών και ένας ναός της αρχαϊκής περιόδου, ίσως της Ρέας, έχουν ανασκαφεί προς Β.Α. και Ν.Δ. του χώρου.
Ευρήματα από το ανάκτορο εκτίθενται στο Μουσείο Ηρακλείου, όπως ο ξακουστός δίσκος της Φαιστού, η μεγάλη συλλογή καμαραϊκών αγγείων με ποικιλία πολύχρωμων διακοσμήσεων και πολλά άλλα.
