ΣΚΙΑΘΟΣ
Η ψαρόσουπα (συναγρίδα, σφυρίδα, ροφός, πεσκανδρίτσα), η φάβα (πουρές από κίτρινη φάβα) με σαρδέλες, «τσόφλια» (όπως οι ντόπιοι αποκαλούν την καραβίδα και τον αστακό) με κολοκυθάκια και «χόρτα» από τα βουνά, τα σέσκουλα, οι ζοχοί, τα μυρώνια, αμέτρητα άγρια χόρτα παντρεύονται μαγικά με τα θαλασσινά, αναδεικνύοντας τα αρώματα του τόπου.
Θα βρείτε πολλές ποικιλίες ψαριών και θαλασσινών στους βραχώδεις κόλπους και στα μικρά νησάκια. Η περιοχή γύρω από τα Λαλάρια και γύρω από τα νησάκια, στην Τσουγκριά ή στο Κάστρο είναι σημεία που θεωρούνται κατάλληλα για ψάρεμα. Απλωμένα σε κιβώτια απέναντι στις βάρκες, τα πελαγίσια ψάρια για σούπες και ψητά, τα ψάρια του βυθού για τηγανητά, τα καλαμάρια, οι καραβίδες, οι γαρίδες, οι αστακοί, τα κυδώνια και τα μύδια λαμπυρίζουν στο πρωινό φως.
Μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους: μπορούμε να απολαύσουμε καλαμάρι με «χόρτα» και κρεμμύδια, καραβίδες με κολοκυθάκια και ντομάτα, αστακό με «χόρτα». Τα θαλασσινά συνοδεύονται με λαχανικά και «χόρτα», με λαχανικά και διαφορετικές σάλτσες, καθεμία ξεχωριστή χάρη στα μυρωδικά που προστίθενται, συχνότερα το μάραθο που αναπτύσσεται σε αφθονία στο νησί. Οι πράσινες ελιές μπορούν επίσης να μαριναριστούν με μάραθο. Τα άγρια «χόρτα» είναι επίσης πολύ νόστιμα και ταιριάζουν πολύ με τα θαλασσινά.
Και εφόσον υπάρχουν τα «χόρτα» υπάρχει και η «χορτόπιτα» που παρασκευάζεται με παραδοσιακή ζύμη από φύλλο, η λεγόμενη καλαποδιά. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε την στριφτή «τυρόπιτα» για την προέλευση της οποίας διαφωνούσαν οι δύο μεγάλοι συγγραφείς ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης. Ο πρώτος ανέφερε τη Σκιάθο και ο άλλος τη Σκόπελο.
Ο Παπαδιαμάντης με την ιδιαίτερη γλωσσική ικανότητα στο πεζογράφημά του «Μαυρομαντηλού» περιγράφει με μεγάλη υπερηφάνεια τα κηπευτικά: «Τω όντι, τα χόρτα και οι θάμνοι του περιβολίου του εξαδέλφου μου του Γιαννιού, γιγαντιαία, πελώρια, άγρια ή κηπευτά, δεν έπαυσαν να οργώνονται, να σχηματίζωσιν αύλακας και να είναι γαλήνια, ομαλά, απ’ αρχής, από καταβολής κόσμου. Δεν έπαυσαν να συγχέωσι τας ατόμους των, να είναι ποικιλόμορφα, αναλλοίωτα και ρευστά, να ορθώσι την χαίτην, να στηλώνωσι τα στέρνα, να φρίσσωσι, να κροαίνωσι, να βρέμωσι, να ηχώσι, να πλαταγώσι, να κτυπώσι παν αντίτυπον σώμα».
Ως προς τα γλυκά, το νησί διαθέτει πληθώρα ντόπιων παραδοσιακών γεύσεων. Το «άσπρο» είναι ένα κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό του νησιού που φτιάχνεται με πολύ ψιλοκομμένο αμύγδαλο, σιρόπι και λεμόνι. Το μυστικό βρίσκεται στην ανάμιξη με το σιρόπι. Χρειάζεται να ανακατευθεί καλά μέχρι να γίνει άσπρο.
Παραδοσιακά ένα σπιτικό λικέρ από καρύδι ή τσέρι σερβίρεται στα φεστιβάλ της Σκιάθου. Ο Σύλλογος Γυναικών προετοιμάζει τα παραπάνω αλλά και άλλα φρούτα, καθώς και λικέρ από φυτά, όπως η αρωματική αρμπαρόριζα, με τον παραδοσιακό τρόπο, αφήνοντάς τα για 40 ημέρες στον ήλιο.
Στα γλυκά που σερβίρονται σε γάμους συμπεριλαμβάνονται τα διάσημα «χαμαλιά», τα οποία αποτελούν ένα μείγμα από καρύδια και τοπικό μέλι από πεύκο, το οποίο τυλίγεται σε ζύμη από φύλλο, τηγανίζεται και στη συνέχεια πασπαλίζεται με άχνη ζάχαρη. Μια κλασική επιλογή είναι η «κυδωνόπαστα». Όσοι είστε γλυκατζήδες θα «κολλήσετε» δοκιμάζοντας το τοπικό οργανικό μέλι, που έχει λάβει διεθνή διάκριση.
Η δοκιμή κρασιού στα γοητευτικά περίχωρα του νησιού, με κρασιά υψηλής ποιότητας, στα οποία κυριαρχούν οι ποικιλίες ροδίτης και μαλαγουζιά, θα συμπληρώσουν τις γαστρονομικές σας εμπειρίες.
Η κουζίνα της Σκιάθου
Οι γαστρονομικές απολαύσεις του νησιού ήταν πάντοτε και εξακολουθούν να είναι ξεχωριστές.
Στο παρελθόν οι ψαράδες αντάλλασσαν τους θησαυρούς της θάλασσας με τα λαχανικά και το λάδι των αγροτών. Αυτή η ανταλλαγή προϊόντων δημιούργησε μια αρωματική κουζίνα που βασίζεται στα θαλασσινά και στα άγρια πράσινα χόρτα.Η ψαρόσουπα (συναγρίδα, σφυρίδα, ροφός, πεσκανδρίτσα), η φάβα (πουρές από κίτρινη φάβα) με σαρδέλες, «τσόφλια» (όπως οι ντόπιοι αποκαλούν την καραβίδα και τον αστακό) με κολοκυθάκια και «χόρτα» από τα βουνά, τα σέσκουλα, οι ζοχοί, τα μυρώνια, αμέτρητα άγρια χόρτα παντρεύονται μαγικά με τα θαλασσινά, αναδεικνύοντας τα αρώματα του τόπου.
Θα βρείτε πολλές ποικιλίες ψαριών και θαλασσινών στους βραχώδεις κόλπους και στα μικρά νησάκια. Η περιοχή γύρω από τα Λαλάρια και γύρω από τα νησάκια, στην Τσουγκριά ή στο Κάστρο είναι σημεία που θεωρούνται κατάλληλα για ψάρεμα. Απλωμένα σε κιβώτια απέναντι στις βάρκες, τα πελαγίσια ψάρια για σούπες και ψητά, τα ψάρια του βυθού για τηγανητά, τα καλαμάρια, οι καραβίδες, οι γαρίδες, οι αστακοί, τα κυδώνια και τα μύδια λαμπυρίζουν στο πρωινό φως.
Μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους: μπορούμε να απολαύσουμε καλαμάρι με «χόρτα» και κρεμμύδια, καραβίδες με κολοκυθάκια και ντομάτα, αστακό με «χόρτα». Τα θαλασσινά συνοδεύονται με λαχανικά και «χόρτα», με λαχανικά και διαφορετικές σάλτσες, καθεμία ξεχωριστή χάρη στα μυρωδικά που προστίθενται, συχνότερα το μάραθο που αναπτύσσεται σε αφθονία στο νησί. Οι πράσινες ελιές μπορούν επίσης να μαριναριστούν με μάραθο. Τα άγρια «χόρτα» είναι επίσης πολύ νόστιμα και ταιριάζουν πολύ με τα θαλασσινά.
Και εφόσον υπάρχουν τα «χόρτα» υπάρχει και η «χορτόπιτα» που παρασκευάζεται με παραδοσιακή ζύμη από φύλλο, η λεγόμενη καλαποδιά. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε την στριφτή «τυρόπιτα» για την προέλευση της οποίας διαφωνούσαν οι δύο μεγάλοι συγγραφείς ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης. Ο πρώτος ανέφερε τη Σκιάθο και ο άλλος τη Σκόπελο.
Ο Παπαδιαμάντης με την ιδιαίτερη γλωσσική ικανότητα στο πεζογράφημά του «Μαυρομαντηλού» περιγράφει με μεγάλη υπερηφάνεια τα κηπευτικά: «Τω όντι, τα χόρτα και οι θάμνοι του περιβολίου του εξαδέλφου μου του Γιαννιού, γιγαντιαία, πελώρια, άγρια ή κηπευτά, δεν έπαυσαν να οργώνονται, να σχηματίζωσιν αύλακας και να είναι γαλήνια, ομαλά, απ’ αρχής, από καταβολής κόσμου. Δεν έπαυσαν να συγχέωσι τας ατόμους των, να είναι ποικιλόμορφα, αναλλοίωτα και ρευστά, να ορθώσι την χαίτην, να στηλώνωσι τα στέρνα, να φρίσσωσι, να κροαίνωσι, να βρέμωσι, να ηχώσι, να πλαταγώσι, να κτυπώσι παν αντίτυπον σώμα».
Ως προς τα γλυκά, το νησί διαθέτει πληθώρα ντόπιων παραδοσιακών γεύσεων. Το «άσπρο» είναι ένα κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό του νησιού που φτιάχνεται με πολύ ψιλοκομμένο αμύγδαλο, σιρόπι και λεμόνι. Το μυστικό βρίσκεται στην ανάμιξη με το σιρόπι. Χρειάζεται να ανακατευθεί καλά μέχρι να γίνει άσπρο.
Παραδοσιακά ένα σπιτικό λικέρ από καρύδι ή τσέρι σερβίρεται στα φεστιβάλ της Σκιάθου. Ο Σύλλογος Γυναικών προετοιμάζει τα παραπάνω αλλά και άλλα φρούτα, καθώς και λικέρ από φυτά, όπως η αρωματική αρμπαρόριζα, με τον παραδοσιακό τρόπο, αφήνοντάς τα για 40 ημέρες στον ήλιο.
Στα γλυκά που σερβίρονται σε γάμους συμπεριλαμβάνονται τα διάσημα «χαμαλιά», τα οποία αποτελούν ένα μείγμα από καρύδια και τοπικό μέλι από πεύκο, το οποίο τυλίγεται σε ζύμη από φύλλο, τηγανίζεται και στη συνέχεια πασπαλίζεται με άχνη ζάχαρη. Μια κλασική επιλογή είναι η «κυδωνόπαστα». Όσοι είστε γλυκατζήδες θα «κολλήσετε» δοκιμάζοντας το τοπικό οργανικό μέλι, που έχει λάβει διεθνή διάκριση.
Η δοκιμή κρασιού στα γοητευτικά περίχωρα του νησιού, με κρασιά υψηλής ποιότητας, στα οποία κυριαρχούν οι ποικιλίες ροδίτης και μαλαγουζιά, θα συμπληρώσουν τις γαστρονομικές σας εμπειρίες.
